úti blæs og fjörður frýs
fimbulvetur ræður
yfir vakir álfadís
inni loga glæður

varúlfs heyrist vígagól
vargurinn er óður
álfabarn í krömum kjól
kúrir sig hjá móður

hrynja og skjálfa gljúfragil
grýta þig bjálfar magrir
heima þeir sjálfir halda til
hér sofa álfar fagrir

þrumuguðinn skóginn skók
skjól er óðinn lofum
lesum við á lærða bók
leggjumst þar og sofum

álfabörn í hárri höll
heyrist enginn grátur
ráfa úti risar, tröll
ráðast álfagátur

kvöldin brenna kaldar senn
kálfsins spenna græðir
völdin renna aldar enn
álfsins penna ræðir

hlýja greiðir hálfa leið
harma- sneiðir kveinið
lýja reiðir álfa eið
arma neyðir veinið