Askatu ezazu ilea, hegan nahi duela egin
Eta gailurraren gainean, eraiki dizut etxe bat nitaz egoteko hurbil
Irribarren sortzaileak ez dira egon hemendik
Baina ikusteko ostean, esaiezu nire atea oraindik ez dela itxi
Apurtuko dugu dagoen hesia horrela ikusteko gure mihia

Elkartzen gaituena eta askea dena irrifar eta negar egiten duena
Ez da izango nire ahotsa, aldatuko duena
Baina bai kantu mingotsa, putreak eta beleak egiten dituztenak
Nire bertsoen malkoak, euskara dute izena
Eta itsasgoraren indarrak eragin dute taupadak gertukoen bihotzetan