Soms kijk ik naar boven, dan kijk jij op me
neer, en hoor ik je zeggen tot onze Lieve Heer:
'die jongen beneden, dat is nu mijn zoon. Hij is
best bijzonder en bleef toch gewoon!'
Maar moeder, ik ben niet gelukkig. Moeder, ik
ben haast nooit meer blij. O, ik lach wel als ik
praat, ik zeg: 'het gaat zoals het gaat'. Maar
moeder, het komst steeds dichterbij.
Soms kijkt er mijn vader zo trots van opzij, om
wat ik bereikt heb - veel meer toch dan hij.
Dan veins ik een grijnsje en laat 't maar gaan.
De waarheid te weten, wat heeft 'ie er aan?
Maar moeder, ik ben niet gelukkig. Moeder, ik
ben haast nooit meer blij. O, ik doe wel net
alsof, maar mijn glimlach is te dof. O moeder,
het gaat niet goed met mij.
Ze zei: 'jongen, 'k weet ook niet hoe dat zo
kwam; van het concert des levens krijgt
niemand een program...'
Oh, toe moeder! Ik wil toch zo niet dood, de
wereld is mooi de wereld is groot. O mama,
wanneer word ik weer blij?