In de stilte van de nacht
Als het maanlicht schijnt heel zacht
Zwerft een man nog heel alleen
Door een stil verlaten stad.

Doelloos loopt hij door de straten
En de kou waait om hem heen
Loopt hij in zichzelf te praten
Met de vraag waar moet ik heen.

Zoveel eenzame nachten alleen
De straat is zijn leven
Geen mens die op hem wacht
Geen mens die naar hem lacht.

Toch is hij ook maar een mens
Net als zovelen
Ook hij heeft zijn verdriet
Maar geen mens die dat ziet.

Hij heeft geen geld om iets te kopen
Hij heeft geen rooie cent op zak
En veel te moe om door te lopen
Voelt hij zich niet op zijn gemak.

Eens zal hij de stad verlaten
Als geen mens het dan verwacht
Zal hij alles achterlaten
En verdwijnd hij in de nacht.