Eg var inkje meir enn åtte år
Tida fell meg long
Då eg fekk meg ei stemor I går

Ho skapte meg I ein ulve så grå
Tida fell meg long
Ho sa eg skulle på skogjen gå

Ho so at eg skulle inkje få nokon bot
Tida fell meg long
Fyrr eg fekk drukki min broders raude blod

Som det lei I det niende år
Tida fell meg long
Då lyster mi stemor I kyrkje å gå

Det er eg som bær sorgi så tung
Då ho kome seg på vegen fram
Tida fell meg long
Då møtte ho ulven så vrei og så gram

Så tok eg I hennar kåpe så blå
Tida fell meg long
Og rykte henne av gangaren grå

Reiv eg ut hennar vinstre side
Tida fell meg long
Så hennar blod det sprang så vide

Reiv eg ut hennar hjarterot
Tida fell meg long
Så fekk eg drukki min broders raude blod