Vanavond ga ik lekker vroeg naar bed en sla de dekens om me heen
Daar wordt niet langer om gevochten, ons bed is nu voor mij alleen
Je hand rust niet meer op m'n zij, ik zet m'n nagels niet meer in je rug
Het bed is groot en ik ben vrij, misschien kom jij nog wel 's terug

Maar diep in mijn hart ben ik bang dat jij zelfs de kleur van m'n ogen al vergeten bent
(En de smaak van m'n lippen niet meer blindelings herkent)
Maar diep in mijn hart ben ik bang dat jij zelfs de geur van mijn adem al weer bent ontwend
(En dat je alles wat we hadden tegen iedereen ontkent)

Ik mag weer alle vrouwen kussen, ik ga nu weer m'n eigen weg
Ik kan nu ook weer zelf beslissen waar ik m'n hoofd te rusten leg
Maar het liefste deed ik dat bij jou, en kwam ik niet aan slapen toe
Ons bed is nu van mij alleen en ik ben het slapen moe

Maar diep in mijn hart ben ik bang dat jij zelfs de kleur van m'n ogen al vergeten bent
(En de smaak van m'n lippen niet meer blindelings herkent)
Maar diep in mijn hart ben ik bang dat jij zelfs de geur van mijn adem al weer bent ontwend
(En dat je alles wat we hadden tegen iedereen ontkent)

Nog geen half jaar geleden
Vond jij altijd wel een reden
Om de kleren van m'n lijf te rukken midden op de dag
Werd de stilte niet aanbeden
En het slagveld niet gemeden
Tot we moe waren gestreden en jij in m'n armen lag

Maar diep in mijn hart ben ik bang dat jij zelfs de kleur van m'n ogen al vergeten bent
(En de smaak van m'n lippen niet meer blindelings herkent)
Maar diep in mijn hart ben ik bang dat jij zelfs de geur van mijn adem al weer bent ontwend
(En dat je alles wat we hadden tegen iedereen ontkent)
Maar diep in m'n hart, ben ik bang...

(c) Het Goede Doel