A ti flor de mi vida, selvática azucena
Ko rohejakuetévo adiós ndéve ta'e
Las más tristes palabras que de mis labios suenan
Ko'ãga rehendúta, che chína, ipahaite
Mi pobre vida enferma muriente ya dormita
Mba'embyasy poguýpe che ára aha'ãrõ
Y tú reina terrestre, amada Belencita
Upe ndacherayhúigui reipotave amano
Secáronse las flores de mi vergel soñado
Hakã pirupaitéma upe che yvotymi
El raudo torbellino impío y malvado
Umi aipotava'ekue oitypáma chehegui
Amadme compasiva, te imploro mi azucena
Anína ne ñaña rehayhúramo nde sy
No ves mi pobre alma ya sumergida en pena
Mba'éichapa oiko okái ha ochyryry
Yo llevo tu recuerdo, recuerdo que en mi vida
Oikova'erã che akãme mante iñongatupy
Novela de una noche de luna esclarecida
Ñaime ramo guare vy'ápe tupãsy
Y si mañana recuerdas a este bien perdido
Ne añókena eguapy ha nde py'apýpe ere
Se fue aquel vidente que tanto me ha querido
Ohómanga yvytúre, anítamo ouve
Yo quiero que tú borres mi nombre despreciado
Ani umi rehayhúva che rérare ipochy
Que quede para ellos la carne del pecado
Ko'ãga che ahejáva aikóre ijaheipy