Hij is een kind als vele kinderen,
hij is niet meer en ook niet minder,
maar als je praat dan zegt hij bijna nooit iets terug.
Hij kan de hele dag verdwijnen,
in een wereld vol geheimen.
Hij is rusteloos en altijd op de vlucht.

Hij leeft alleen maar in gedachten
en hij lijkt op iets te wachten,
maar de trein waarop hij wacht komt nooit voorbij.
Er bestaan geen medicijnen
die de stilte doen verdwijnen
en er zijn nog zoveel kinderen zoals hij.

Breek de stilte, breek de stilte.
Sloop die muren om ze heen,
woord voor woord en steen voor steen.

Als we ze volgen in hun dromen
om te ontdekken waar ze wonen,
misschien vinden we de weg dan naar hun hart.
Als we proberen mee te reizen
en ze de weg naar buiten wijzen,
misschien vinden ze dan de woorden op een dag.

Breek de stilte, breek de stilte.
Sloop die muren om ze heen,
woord voor woord en steen voor steen.

Ze zijn in oorlog met de wereld,
ze bouwen muren om zich heen.
Oh, maar laat niet los, geef niet op,
laat ze nooit alleen.

Breek de stilte, breek de stilte.
Sloop die muren om ze heen,
woord voor woord en steen voor steen.